4 en 5 mei 2017: Dodenherdenking en Bevrijdingsdag

Voor de tiende keer Everlo – Hotel De Wereld – Everlo    

Voor het tiende jaar haalden lopers van Atletiek Helden het bevrijdingsvuur uit Wageningen op om het op 5 mei in Panningen te laten ontbranden.

Aangevoerd door zo’n tien jeugdleden stonden we eerst stil bij de dodenherdenking in Panningen. Na de stilte en bezinning gingen we in een luxe bus, met Hans als volleerd chauffeur achter het stuur, op naar Wageningen. Busje parkeren, blazen leegmaken, ons aanmelden en op naar het startvak. Dit jaar hadden we een van te voren bekende starttijd, maar aangekomen in de buurt van de start bleek het een lichte en sympathieke chaos. Zo mochten de lopers uit Rhenen, die ongeveer 6 kilometer moesten afleggen, ruim voor ons vertrekken. En hoewel op de buienradar niet aangekondigd, motregende het uren.

 

Even na middennacht vertrokken de eerste lopers. De burgemeester van Wageningen had voor iedere groep een persoonlijk en soms uitgebreid verhaal, wij waren de helden uit Helden, zodat de vertraging er goed in zat. Rond kwart voor een ontvingen we het vuur en liepen we door de wat verlaten straten van Wageningen. Op naar de bus, waar 2 teams instapten en waarna team 1 de eerste 15 kilometer aflegde. In nog altijd druilerige regen.

Het verliep verder perfect. Route was weer duidelijk beschreven, de ouderen onder ons hadden die in lettergrootte REUSACHTIG geprint, de fietsen tip top voor elkaar ( soms was het niveau letterlijk te hoog) en de lopers, ieder in haar en eigen tempo, legden de stukken van circa 5 kilometer zonder problemen af. Dan weer een intensief gesprek in de bus, dan weer langere periodes van stilte en slapen. De tijd vloog. We liepen, fietsten en reden gestaag door en rond half elf doorkruisten we het centrum van Grashoek. Zeven minuten voor 11 arriveerden we op 200 meter van Everlo, toegegeven, mede dankzij de uitvoerige speeches van de Wageningse burgemeester was onze timing perfect. Met z’n negenen naar de herdenkingsplaats, waar Peter het bevrijdingsvuur aanstak en we hartelijke woorden en mooie bloemen van de gemeente in ontvangst namen. En op naar Pierke voor de vlaai en warme koffie om toch een beetje te ontdooien.

Het was weer een geweldige ervaring. Het is mooi om een bijdrage te leveren aan herdenken in onze gemeente, het is mooi om in Wageningen te zijn en een stukje geschiedenis mee te maken, het is bijzonder om in het pikkedonker te lopen met twee vertrouwde fietsers in je directe omgeving, die je met toewijding de goede weg op loodsen. Maar het mooiste is het om onderdeel te zijn van een team van negen lopers die zo ieder op hun eigen manier ervoor zorgden dat het een bijzondere ervaring is.

 

• Tessa, debutant, rustig en mooi in cadans. En ook haar vader voorzien van een paar chauffeurs aanwijzingen.
• Ellen, ook debutant en met de recente marathon van Rotterdam in de benen: vloeiend en vlak tempo, niet van de wijs te brengen.
• Rinie, die heerlijk fanatiek en met haar charmante doortastendheid ervoor zorgde dat we tijdens het wachten ongemerkt zo’n tien starplaatsen naar voren opschoven.
• Wim, haar man, die ik als trainer meemaak, maar nu zelf zag lopen op een prachtig geconcentreerde manier
• Ton, die zich na ieder stuk omkleedde en een aangename deodorant geur in de bus verspreidde.
• Peter, die op ieder moment van de nacht voor iedereen belangstelling had en de moraal met persoonlijke aandacht verzorgde
• Hans, die rustig aan wilde doen omdat hij zondag aan de Koning van Spanje, 42 kilometer trailrun, meedoet, maar zich daar gelukkig niet aan hield en met flinke passen zijn afstanden aflegde.
• En Wim, die alles tot in de puntjes had voorbereid, geen detail ontgaat hem, en hoewel geblesseerd in hoog tempo door de nacht zoefde.

 

Al met al een bijzondere ervaring, afgesloten met een heerlijk ontbijt op het Thyascomplex, verzorgd door de partners van Wim en Hans. We zijn onderdeel van een mooie traditie, die we graag overdragen aan een volgende groep, zodat Atletiek Helden volgend jaar weer van de partij is.

Henk Mensink